back to reality

Dat was het dan. Over. Klaar. Basta. Alweer anderhalve week geleden zette ik weer voet op Nederlandse bodem. Ondertussen heb ik al tien keer (volkomen terecht) op mijn flikker gekregen van mijn moeder, omdat ik mijn handbagage nog steeds niet helemaal opgeruimd heb. Lang leven het thuis wonen, hoezee! God wat is dat wennen.

Vijf maanden lang heb ik samengeleefd met een stel veel te gezellige gekken vanuit heel Nederland en België. Ze hebben me ontzettend thuis laten voelen in een land dat zo ontzettend niet op thuis lijkt. Ik heb het zo waanzinnig naar mijn zin gehad dat het voelde als een grote familie. Een familie waar ik nu dan ineens van weg moest en die ik alleen nog via mijn telefoon spreek. Gelukkig komen ook al mijn SU-maatjes al snel weer richting Nederland en kunnen we de chillmodus voortzetten in Holland.

Mijn stage heb ik afgesloten met een acht. Ik kreeg veel lovende woorden van collega’s, wat mij goed heeft gedaan. Het was een super leerzame tijd waarbij ik heel veel verantwoordelijkheid heb gekregen en erg zelfstandig ben geworden in mijn werk. Al twee weken voor mijn vlucht naar Schiphol was ik klaar met mijn stage, waardoor ik nog even optimaal kon genieten van het land. Ik heb een fantastische laatste week gehad in Suriname. Zo zijn we het laatste weekend met een stuk of dertig mensen naar een resort in Lelydorp gegaan. Hier hebben we vooral gerelaxed. En natuurlijk geschreeuwd, gehuild en gefeest tijdens het WK-voetbal, toen Nederland de Mexicanen een kopje kleiner maakte.

De maandag voor mijn vertrek was er een groot festival op White Beach. Mijn afsluiting in Suriname had niet knallender kunnen zijn dan met dat feest. Op dinsdag was het Keti Koti. Dit is een feest ter ere van de afschaffing van de slavernij. Gaaf om meegemaakt te hebben. Veel Surinamers lopen die dag in klederdracht en er klinkt veel muziek op straat. Woensdag en donderdag heb ik mijn laatste tripje gemaakt. We hebben met een klein groepje heerlijk genoten bij Bigipan. Een resort met een strandje. Op vrijdag heb ik mijn koffer gepakt en op zaterdag vloog ik weer naar Nederland. PRECIES ONDER DE KWARTFINALE VAN NEDERLAND. Kan het nog slechter, nou nee dus. Tot overmaat van ramp liet de piloot ook nog eens niks horen dus werd alleen aan het eind van de vlucht omgeroepen: ‘Nederland heeft de kwartfinale gewonnen met penalty’s’. Fijn. Bedankt. Gelukkig kon ik nog een wedstrijdje meegenieten in Nederland.

De aankomst was super. Ik heb Joost niet vertelt dat ik de zesde al in Amsterdam zou landen. Hij dacht dat ik pas de vijftiende weer in het land zou zijn. De arme jongen kreeg dan ook een hartverlamming toen ik die ochtend (op zijn verjaardag!!) als surprise, in een grote doos, voor zijn voordeur stond. Het was gaaf om hem zo te verrassen. Mijn lieve vriendinnetjes hebben goed hun mond gehouden en stonden me zomaar op te wachten op Schiphol, net als mijn familie, echt heel lief.

Ik heb een fantastische tijd gehad waar ik geen minuut spijt van heb gehad. Ik heb vrienden gemaakt die ik mijn hele leven niet meer zal vergeten. Ik heb zoveel geleerd dat ik niet zou weten waar ik moet beginnen, dus dat houd ik gewoon voor mezelf. Iedereen in SU: BEDANKT!

Ik kom zeker nog eens terug. Over een jaar of tien. x