Op je tenen lopen

De Surinaamse cultuur is heerlijk. Nadat je van de eerste, heftigste schok bent bekomen, kun je niet anders dan ervan houden.

Alles op zijn tijd. Dan kun je denken: daar heb je dat vooroordeel weer, maar het is waar én het werkt, voor mij althans. Ik zou willen dat ik het kon grijpen, kon inpakken en het in mijn koffer naar Nederland kon stoppen.

Iedereen doet hier waar hij goed in is. En kan iemand anders het beter? Dan laat je het door die persoon uitvoeren. Terwijl jij heel goed meekijkt. Waardoor je het, na de door jou bepaalde tussentijd, even goed kan als de persoon in kwestie. En misschien nog wel beter. De ruimte en tijd om je te ontwikkelen zijn eindeloos en worden je ook gegund. Niks overhaaste beslissingen, niks op je tenen lopen.

Ik ervaar hier geen stress, heb geen hoofdpijn van de lijstjes onafgewerkte punten in mijn hoofd en val (inmiddels) als een blok in slaap. En zo kwamen mijn lieve vriend, moeder en zus twee weken geleden mijn Surinaamse bubbel binnenstappen. Plop. Daar knapte hij. Het weerzien was fantastisch, zo fijn om ze alles te laten zien en mijn hoofd zat vol met leuke plannen. Samen met hen was daar helaas ook het regenachtige weer uit het KLM-toestel gekomen. Vier dagen regen. Geen tropisch regenbuitje, zoals ik ze hier gewend ben, maar aanhoudende regen waarvan je binnen twee seconden tot je ondergoed doordrenkt bent. En daar stak m'n Nederlandse druk weer de kop op. Hoe kon ik de stad laten zien en alle andere plannen in mijn hoofd uitvoeren als de regen niet stopte? De druk die ik mezelf opgelegd had om alles eruit te halen wat erin zat bleek totaal overbodig.

De dagen dat we onze eerste meerdaagse trip gingen maken waren prachtig mooi, en zo was ook onze bestemming. Vier dagen lang hebben we genoten van het weer, elkaar en onze 'luxe' lodge bij de Raleighvallen. Onze lodge had drie muren, waardoor je vanaf je bed zo het water op keek. We hebben de Voltzberg beklommen tijdens een zeven uur durende wandeltocht, maar het was de zware tocht helemaal waard: wat een uitzicht! Jungle zover je kunt kijken. De apen hebben bananen uit onze hand gegeten en de mannen hebben vissen gevangen in de rivier. We hebben heerlijk gerelaxed in een natuurlijke jacuzzi bij de Moedervallen. We hebben genoten van onze trip.

Tussen onze trips door hebben we drie dagen gerelaxed. We zijn een dag naar White Beach gegaan waar we de hele dag in onze hangmatjes hebben gehangen. De dag voor mijn verjaardag zijn we vertrokken naar Galibi. Een machtig mooi stukje Suriname, een heus vakantie oord. Die nacht zijn we met de boot op pad gegaan om zeeschildpadden te spotten, en dat is gelukt! We hebben een aantal soepschildpadden gezien en één leatherbackschildpad. Bizar groot. Wel bijna duizend kilo zwaar. De schildpadden komen in april naar het strand van Galibi om eieren te leggen. Per nest kunnen ze tot wel tachtig eieren leggen. Prachtig om te zien. De sterrenhemel boven ons was ook magisch. Om twaalf uur precies kwamen we van de boot en liepen we weer naar onze hut. De kok had slingers opgehangen, ballonnen opgeblazen en speciaal voor mij bosjes bloemen geplukt. We hebben tijdens onze terugreis een bezoekje gebracht aan Frans Guyana, het buurland van Suriname. Het is een kleine oversteek van de ene kant van de rivier naar de andere kant, maar een wereld van verschil. Het is alsof je Europa binnenstapt. Het rechts rijden, de kleding, de mensen, een groot contrast.

Mijn verjaardag hebben we goed afgesloten bij het meest sfeervolle restaurant op aarde, Garden of Eden, waar we onze smaakpupillen flink hebben verwend met soms wat té heftige pepers. Gisteren heb ik Joost, mam en Annouk weer naar het vliegveld gebracht waar ik ze uitgezwaaid heb. Nog twee en een halve maand te gaan; ik ga er een feestje van maken!